Szczęśliwy bałagan część II

    Ta książka, to właściwie pół książki. Drugiej połówki musimy się domyślić, wyświetlić sobie w głowach. Dopiero, kiedy z listów Jana wyłonią nam się, niczym z gęstej mgły, listy Marka (te ewangeliczne skojarzenia są przypadkowe, choć bardzo zabawne!), będziemy mogli w pełni ucieszyć się tą przypowieścią o czasie, przyjaźni, starości, miłości, sztuce, sporcie, aktorstwie, o miejscach dla człowieka istotnych.

    Krótko mówiąc, oczywiście o życiu. Ale o życiu widzianym z dystansu, opisywanym przez starych przyjaciół, którzy próbują wyłowić z tego tygla okruchy sensu. Czasem skutecznie, czasem nieporadnie, z czułością, wrażliwością, pokorą, wstydem, a czasem bez pardonu, na co może sobie pozwolić starość. Zawsze miałem skłonność fascynacji starszymi kolegami, mistrzami, którzy stawali się dla mnie światełkiem i drogowskazem. Zarówno Jan Nowicki, jak i Marek Kondrat byli, są i zawsze będą dla mnie takimi postaciami.

    Dlatego ta książka, to dla mnie prawdziwy skarb!

    Maciej Stuhr